Milli Takımımızın gruptaki üç maçta ürettiği gol girişimi ortalaması 8. Bazen turnuvalara gerilimli, tedbirli, ikircikli başlangıçlar yapılabilir. Ama iddiası olan bir takım için bu ortalamanın tek bir anlamı var: Hücumda yetersizlik. Ya üç maçta kalemizde gördüğümüz gol girişimi ortalaması? 13.7. Çok yüksek bir rakam. Hele ki tedbirli, sakınımlı bir anlayışla oynamayı hedeflemişseniz eğer, daha da kötü. Özeti: Savunmada yetersizlik.

Hırvatistan maçından sonraki yazımda taktik yetersizliğe ve kolektif çaba eksikliğine dikkat çekmeye çalışmıştım. Çekler karşısında istek ve hırs vardı takımımızda, buna biraz kolektif çaba ve erken gol de eşlik edince, galip gelmeyi başarıp umutlanmıştık. Ama taktik yetersizlik olduğu gibi duruyordu. Maç esnasında bu saptamaya bir yenisini daha ekledim: Strateji eksikliği.

Temel hedef 2-0’ı bulmaktı. Burada sorun yok. Ama dakika 65’ten itibaren önümüze altın bir fırsat gelmişti. Nasıl mı? O skorla Arnavutluk’u geriye itmiştik. Artık gözümüzü 2 gol atıp, 2 gol yiyen ve 3 puanı olan Kuzey İrlanda’ya çevirmeliydik. Bizim dakika 65’te 2-0’ı yakaladığımız anda attığımız 2, yediğimiz 4. Karşımızda ise çaresizce saldırmak zorunda olan bir Çek takımı var.

NEDEN 4-0’I ARAMADIK?

Ne yaptık? Kontrollü oynamaya, sadece hızlı kontrataklarla fırsat kovalamaya başladık. Oysa dakika 65’ten itibaren riske girebilirdik. Şartlar oluşmuştu. Çaresizce saldırmak zorunda olan Çeklere karşı, oyunu tümden rakip sahaya yıkmayı deneyebilirdik. Rakibi gerçek anlamda sürklase edebilirdik. Girilmeye değer bir riskti. Başarırsak kendi işimizi kendimiz görmüş olurduk. Ertesi günü beklentilerle tüketmezdik. Eleme grubundan başkasına bel bağlayarak gelmiştik, turnuvaya da başkasına bel bağlayarak veda ettik.

Maçtan hemen sonra tek bir tweet yazdım. O da neden 4-0’ı aramadığımız üzerineydi. Bu arada Kuzey İrlandalı taraftarlar da Türkiye’ye teşekkür tweetleri yağdırıyordu. Ertesi gün de son noktayı İrlanda koydu. Acı tesadüf. Dönelim strateji eksikliği meselesine: Eğer 4-0’ı arama seçeneği dakika 65’ten itibaren teknik heyet tarafından tartışılmış ve riske girmeme kararı çıkmışsa, bunu çok yanlış bulurum. Daha beteri: Eğer dakika 65’ten itibaren bu seçenek teknik heyet tarafından hiç tartışılmamışsa, bunu anlaşılmaz bulurum. Her iki durumda da benim teşhisim strateji eksikliğidir. İspanya maçından sonra, medyaya hızla servis edilen dedikodu ve suçlamalar eşliğinde harcadığımız enerjiyi, şimdi oturup “turnuva planlaması nasıl yapılır” üzerine harcamaya başlarsak belki bir arpa boyu yol gidebiliriz. Belki.